Aleppo
Syryjczycy, którzy zostali w Syrii borykają się z brakiem pracy, wysokimi cenami żywności, mediów oraz wynajmu mieszkań. W Aleppo ciągle nie jest do końca bezpieczne, bo na przedmieściach toczą się jeszcze walki.
Pod koniec 2018 r. sytuacja humanitarna w północno-zachodniej Syrii (Idlib, Aleppo i północna Hama), obszar o szacowanej populacji ok. 3 mln ludzi, pogorszyła się przez eskalację działań wojennych między rządowymi siłami syryjskimi (GoS) a nie-państwowymi ugrupowaniami zbrojnymi (NSAG) - szczególnie w północnej, wiejskiej części Hama, południowym obszarze wiejskim Idlib i południowym wiejskim Aleppo oraz pojawienie się ludności ze wschodniej Ghouty, okolic Damaszku i z południa Syrii.
Największymi problemami pozostaje brak pracy, tym samym brak środków do życia. Ogranicza to dostęp do żywności, leków, artykułów higienicznych i opału (zwłaszcza w okresie zimowym, gdy temperatura spada nawet do 0 st. C). Jednocześnie ceny produktów są bardzo wysokie, co sprawia, że wiele rodzin w Aleppo żyje na granicy ubóstwa i ciągle jest uzależniona od pomocy z zewnątrz. Postępuje inflacja: obecnie 1 EUR to ok. 510 funtów syryjskich (kilkukrotna dewaluacja w przeciągu ostatnich 8 lat). Przeciętna wypłata to ok. 300 zł. Najtańsze mieszkanie do wynajęcia w Aleppo kosztuje ok 400 zł.
O sytuacji wiele mówią ceny produktów pierwszej potrzeby:
Pod koniec 2018 r. sytuacja humanitarna w północno-zachodniej Syrii (Idlib, Aleppo i północna Hama), obszar o szacowanej populacji ok. 3 mln ludzi, pogorszyła się przez eskalację działań wojennych między rządowymi siłami syryjskimi (GoS) a nie-państwowymi ugrupowaniami zbrojnymi (NSAG) - szczególnie w północnej, wiejskiej części Hama, południowym obszarze wiejskim Idlib i południowym wiejskim Aleppo oraz pojawienie się ludności ze wschodniej Ghouty, okolic Damaszku i z południa Syrii.
Największymi problemami pozostaje brak pracy, tym samym brak środków do życia. Ogranicza to dostęp do żywności, leków, artykułów higienicznych i opału (zwłaszcza w okresie zimowym, gdy temperatura spada nawet do 0 st. C). Jednocześnie ceny produktów są bardzo wysokie, co sprawia, że wiele rodzin w Aleppo żyje na granicy ubóstwa i ciągle jest uzależniona od pomocy z zewnątrz. Postępuje inflacja: obecnie 1 EUR to ok. 510 funtów syryjskich (kilkukrotna dewaluacja w przeciągu ostatnich 8 lat). Przeciętna wypłata to ok. 300 zł. Najtańsze mieszkanie do wynajęcia w Aleppo kosztuje ok 400 zł.
O sytuacji wiele mówią ceny produktów pierwszej potrzeby:
- 1 kg mięsa kosztuje ok. 38 zł
- chleb - 5 placków kosztuje ok 1 zł
- 1 kg sera kosztuje ok 20 zł
- 1 kg ryżu kosztuje ok. 5 zł
- 1 kg kaszy burgul kosztuje 2,5 zł
- mleko w proszku – 1 kg kosztuje ok 17 zł
- 1 l oliwy kosztuje ok 5 zł
Sytuacja w Syrii
Kryzys w Syrii pozostaje obecnie największym kryzysem uchodźczym na świecie. Ponad 7,2 mln ludzi uciekło z Syrii od 2011 r., szukając jako uchodźcy schronienia w Libanie, Turcji, Jordanii, Iraku, Egipcie oraz w Europie, w tym ok. 3 mln dzieci. Konflikt w Syrii trwa już prawie 8 lat. 6,6 mln osób to osoby przesiedlone wewnętrznie na terenie Syrii. Szacuje się, że ponad 13 mln osób w Syrii potrzebuje natychmiastowej pomocy, 70% potrzebujących pomocy to kobiety i dzieci.
Według danych Syryjskiego Obserwatorium Praw Człowieka do marca 2018 r. w wojnie domowej zginęło 511 tys. osób, w tej liczbie – według szacunków UNICEF – co najmniej jedna czwarta to dzieci. Z powodu wojny 1,5 mln Syryjczyków jest trwale niepełnosprawnych, z czego 86 tys. straciło co najmniej jedną kończynę. Według szacunków ONZ ryzyko zetknięcia się z minami i niewybuchami, którymi usiana jest cała Syria, dotyczy codziennie ponad 3 mln dzieci.
W ostatnich latach urodziło się ok. 1 mln dzieci syryjskich poza Syrią. Rodzą się w warunkach, gdzie wskaźniki ubóstwa i wyzwania związane z ochroną są wysokie tj zawierane wczesne małżeństwa, praca dzieci a edukacja nie zawsze jest gwarantowana. W regionie obecnie ok 1 mln dzieci nie chodzi do szkoły.
Według danych Syryjskiego Obserwatorium Praw Człowieka do marca 2018 r. w wojnie domowej zginęło 511 tys. osób, w tej liczbie – według szacunków UNICEF – co najmniej jedna czwarta to dzieci. Z powodu wojny 1,5 mln Syryjczyków jest trwale niepełnosprawnych, z czego 86 tys. straciło co najmniej jedną kończynę. Według szacunków ONZ ryzyko zetknięcia się z minami i niewybuchami, którymi usiana jest cała Syria, dotyczy codziennie ponad 3 mln dzieci.
W ostatnich latach urodziło się ok. 1 mln dzieci syryjskich poza Syrią. Rodzą się w warunkach, gdzie wskaźniki ubóstwa i wyzwania związane z ochroną są wysokie tj zawierane wczesne małżeństwa, praca dzieci a edukacja nie zawsze jest gwarantowana. W regionie obecnie ok 1 mln dzieci nie chodzi do szkoły.
W krajach ościennych 93% Syryjczyków żyje jako uchodźcy miejscy wśród społeczności lokalnych, a tylko 7% uchodźców żyje w obozach. Najwięcej uchodźców z Syrii przebywa w Turcji – ok .3,6 mln. Turcja przyjęła największą liczbę uchodźców syryjskich na świecie, podczas gdy w Libanie i Jordanii znajduje się najwyższa koncentracja uchodźców w przeliczeniu na 1 mieszkańca na świecie.
Członkowie społeczności które przyjęły syryjskich uchodźców obecnie sami mierzą się z biedą, bezrobociem i ograniczonym dostępem do usług. Ok. 1,5 mln uchodźców przebywa w Libanie gdzie życie codzienne jest bardzo trudne i dla Syryjczyków i dla Libańczyków. Wg ostatnich danych 70% uchodźców żyje poniżej granicy ubóstwa. W Libanie nie ma formalnie obozów, dlatego Syryjczycy żyją w ok. 2100 miejskich i wiejskich skupiskach, często dzieląc zatłoczone pomieszczenia z innymi rodzinami syryjskimi. Szacuje się, że w Libanie obecnie pilnie potrzeba dodatkowych 30 tys. klas by umożliwić naukę wszystkim dzieciom w wieku szkolnym. Aż 13 % libańskich gospodarstw domowych ma dostęp do pełnego zatrudnienia.
W Jordanii przebywa ponad 1 400 000 uchodźców syryjskich. Ok 80% z nich żyje poza obozami, a ok. 140 000 osób znalazło schronienie w obozach Za’atari i Azraq. Wiele osób uciekło z ograniczonymi środkami, zbyt małymi by zaspokoić podstawowe nawet potrzeby, a ci, którzy mogli początkowo korzystać ze swoich oszczędności lub wsparcia ze strony rodzin goszczących, coraz częściej obecnie potrzebują pomocy. Ocenia się, że 93% uchodźców w Jordanii żyje poniżej progu ubóstwa. 57% Syryjczyków w wieku produkcyjnym pozostaje bez pracy.
W Iraku także przebywają Syryjczycy, których obecnie jest ponad 250 000.
W Egipcie znajduje się ponad 126 000 Syryjczyków, wśród których 85% nie jest w stanie zaspokoić podstawowych potrzeb życiowych.
Mimo tego, że życie poza Syrią jest trudne, dla Syryjczyków powrót jest jeszcze trudniejszy. Wg badań przeprowadzonych w 2018 r. 76% Syryjczyków ma nadzieję pewnego dnia wrócić do domu. Jednakże obecnie 85% badanych Syryjczyków nie zamierza wracać do Syrii w najbliższych 12 miesiącach. Powody pozostania w krajach ościennych dotyczą poczucia bezpieczeństwa, dostępności podstawowych usług, w tym dostępu do edukacji, środków do życia i możliwości zatrudnienia. W grę wchodzi także lęk przed karą za ucieczkę i nie branie udziału w walce. Prawne przeszkody i wyzwania dotyczą odzyskiwania nieruchomości oraz dostępu do dokumentacji cywilnej.
Członkowie społeczności które przyjęły syryjskich uchodźców obecnie sami mierzą się z biedą, bezrobociem i ograniczonym dostępem do usług. Ok. 1,5 mln uchodźców przebywa w Libanie gdzie życie codzienne jest bardzo trudne i dla Syryjczyków i dla Libańczyków. Wg ostatnich danych 70% uchodźców żyje poniżej granicy ubóstwa. W Libanie nie ma formalnie obozów, dlatego Syryjczycy żyją w ok. 2100 miejskich i wiejskich skupiskach, często dzieląc zatłoczone pomieszczenia z innymi rodzinami syryjskimi. Szacuje się, że w Libanie obecnie pilnie potrzeba dodatkowych 30 tys. klas by umożliwić naukę wszystkim dzieciom w wieku szkolnym. Aż 13 % libańskich gospodarstw domowych ma dostęp do pełnego zatrudnienia.
W Jordanii przebywa ponad 1 400 000 uchodźców syryjskich. Ok 80% z nich żyje poza obozami, a ok. 140 000 osób znalazło schronienie w obozach Za’atari i Azraq. Wiele osób uciekło z ograniczonymi środkami, zbyt małymi by zaspokoić podstawowe nawet potrzeby, a ci, którzy mogli początkowo korzystać ze swoich oszczędności lub wsparcia ze strony rodzin goszczących, coraz częściej obecnie potrzebują pomocy. Ocenia się, że 93% uchodźców w Jordanii żyje poniżej progu ubóstwa. 57% Syryjczyków w wieku produkcyjnym pozostaje bez pracy.
W Iraku także przebywają Syryjczycy, których obecnie jest ponad 250 000.
W Egipcie znajduje się ponad 126 000 Syryjczyków, wśród których 85% nie jest w stanie zaspokoić podstawowych potrzeb życiowych.
Mimo tego, że życie poza Syrią jest trudne, dla Syryjczyków powrót jest jeszcze trudniejszy. Wg badań przeprowadzonych w 2018 r. 76% Syryjczyków ma nadzieję pewnego dnia wrócić do domu. Jednakże obecnie 85% badanych Syryjczyków nie zamierza wracać do Syrii w najbliższych 12 miesiącach. Powody pozostania w krajach ościennych dotyczą poczucia bezpieczeństwa, dostępności podstawowych usług, w tym dostępu do edukacji, środków do życia i możliwości zatrudnienia. W grę wchodzi także lęk przed karą za ucieczkę i nie branie udziału w walce. Prawne przeszkody i wyzwania dotyczą odzyskiwania nieruchomości oraz dostępu do dokumentacji cywilnej.
